ضیافت اندیشه ویژه اساتید معارف

اِنَّ الْحَیاةَ عَقیدَةٌ وَ جِهاد / در قبایل عرب همواره جنگ بود، اما مکه «زمین حرام» بود و چهار ماه رجب، ذی القعده، ذی الحجه و محرم،«زمان حرام» ! / یعنی که در آن جنگ حرام است. دو قبیله که با هم می‌جنگیدند، تا وارد ماه حرام می‌شدند،جنگ را موقتا تعطیل می کردند، اما برای آنکه اعلام کنند که :« در حال جنگند و این آرامش از سازش نیست، ماه حرام رسیده است و چون بگذرد، جنگ ادامه خواهد یافت»، سنت بود که بر قبه‌ی خیمه‌ی فرمانده‌ی قبیله، پرچم سرخی برمی‌افراشتند، تا دوستان، دشمنان و مردم، همه، بدانند که : «جنگ پایان نیافته است»! / آن‌ها که به کربلا می‌روند، می‌بینند که جنگ با پیروزی یزید پایان گرفته و بر صحنه‌ی جنگ، آرامش مرگ سایه افکنده است. / اما می‌بینند که بر قبه‌ی آرامگاه حسین، پرچم سرخی در اهتزاز است. حال بگذار این «سال‌های حرام» بگذرد